سنتز و بررسی ساختار کوپلیمرهای اتیلن با کومونومرهای حلقوی با کاتالیست متالوسن

در این پروژه عوامل موثر بر کوپلیمریزاسیون اتیلن و نوربورنن توسط کاتالیست متالوسن پلدار مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از دو سامانه کاتالیستی متیلآلومینوکسان و تریایزوبوتیل آلومینیوم استفاده شد. همچنین اثر اضافه کردن ترکیب پنتافلوئوروفنل به عنوان بهبود دهنده فعالیت کاتالیست مورد بررسی قرار گرفت. با انجام آزمایشات اولیه پارامترهای دما، غلظت کومونومر در خوراک، نسبت کمک کاتالیست به کاتالیست و نسبت کمک کاتالیست به بهبود دهنده به عنوان پارامترهای که از جمله روشهای box-behnken تاثیرگذار در نظر گرفته شد. از یکی از روشهای موثر طراحی آزمون به نام روش 1 است، استفاده گردید. براساس طراحی صورت گرفته فعالیت کاتالیست برحسب کاتالیست مصرفی f(0 rsm) سطح پاسخ محاسبه و یک مدل تجربی که بیانگر ارتباط پارامترهای فرایندی با فعالیت بود، ارائه شد. همچنین کوپلیمریزاسیون اتیلن و به منظور بررسی اثر افزایش کومونومر و حضور ترکیب بهبود دهنده در نسبتهای پایین mao نوربورنن با کمک کاتالیست نوربورنن به اتیلن در خوراک صورت گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از ترکیب بهبود دهنده سبب افزایش فعالیت واکنش کوپلیمریزاسیون برای هردو سامانه کمک کاتالیستی میشود. در مورد کوپلیمریزاسیون با متیلآلومینوکسان افزایش چشمگیر فعالیت در نسبتهای پایین نوربورنن در خوراک با افزایش میزان کومونومر در خوراک مشاهده شد. و آزمونهای فیزیکی-دینامیکی (رئولوژی و (tga و dsc) برای بررسی کوپلیمرهای سنتز شده از آزمونهای حرارتی استفاده شد. ورود کومونومر به زنجیره و اثر افزایش آن در خوراک توسط تستهای حرارتی و فیزیکی- دینامیکی (dmta بررسی شد. نتایج حاصل از آزمون وزنسنجی گرمایی نشان داد بازده کوپلیمریزاسیون برای سامانه کمک کاتالیستی تری- ایزوبوتیل آلومینیوم بسیار پایین است. همچنین سینتیک تخریب برای نمونههای سنتزی با متیلآلومینوکسان بررسی شد.